BEN BÜYÜRKEN



Merhaba benim adım Tuğçe Ateşok.2002 yılında Adana'da doğdum.İlköğretim 2 sınıf öğrencisiyim.Bu blog sayfasını annemin yardımıyla açtım.Kendi yaptığım şeyleri,büyürken yaşadığım,öğrendiğim,kızdığım şeyleri sizlerle paylaşmak istedim.Bütün bunları yaşarken sizlerinde bana destek olup yardım edeceğinizden eminim.Hobilerim ahşap boyama yapmak,seramik boyama yapmak,kitap okumak,müzik dinlemek,dans etmek.Hayvanları çok severim.Özellikle kedileri,köpekleri.Sizlerde ben büyürken çocukların dünyasına bir kez daha girip çocukluğunuzu hatırlayacaksınız belkide....BEN BÜYÜRKEN HEP BERABER BÜYÜYECEĞİZ

28 Mart 2015 Cumartesi

VE İŞTE YİNE BEN :)


Herkese merhaba!Bugün size sevgi bahçemden toplanmış,pudra pembe bisikletimin sepetine koyulmuş sevgi çiçekleriyle ve mutluluk yayan polenlerle merhaba diyorum...

Hepinizi özledim.Biliyorum çok yazmıyorum ama bende büyüyorum tabii... Ve büyürken dersler , ödevler, konular artıyor.Buyüzden bayağı bi boşladım ve şuan 7. sınıf öğrencisiyim.Size başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum ;
                                                         *                          *                         *
Geçen yıl yani, 6. sınıfta türkçe öğretmenimiz Cengiz M... bize hayatta önceliklerimize önem vermemizi anlatıyordu. ve dedi ki "Çakıl taşları geleceğinize yönelik hedefleriniz , küçük taşlar planlarınız , kum yapacaklarınız ve su da yapmak istedikleriniz olsun demişti. Eğer bunları karışık sırayla koyarsanız yani mesela , kum, küçüktaşlar, su, çakıl gibi su, küçük taşların arasından akar ve kum emer suyu.Çakıllarda, küçük taşalrla kumu ezeceğinden, önce akvaryuma çakıl taşlarını, yani geleceğinizi ilk sıraya koyun.Sonra küçük taşları yani planlarınızı, sonrada kumu koyun.Çünkü önce plan , sonra yapılacaklar.Ve en son suyu koyun.Geleceğinizi böyle hazırlayın." demişti.
Ben bu yıl sabahçı olduğumdan öğretmenimiz öğlenciydi ve sadece eve gideceğimiz zaman öğlen vakti görebiliyorduk. O zaman bize yine hatırladınızmı diyip bunu anlatmıştı.Bende "Aaaa evet hatırladım!" diyince öğretmenimiz ,"Bence sen bunu hatırlamak yerine unutma." deyip bize mutlulıkla gülmüştü.Ve öğretmenimizin bu dediğini o günden bugüne unutmadım...

Sizlerinde bir ömür mutlu olması dileği ile, kelebeklerin kanatlarındaki güzel , narin ve zarif desenler gibi bir hayat geçirmesi dileği ile....
İyi Akşamlar!..

Hiç yorum yok: